System zewnętrznej oceny jakości i akredytacji oraz wszystkie formy instytucjonalne, jakie przybiera, jest typowym przykładem samorządnej działalności środowisk akademickich i jako taki nie może być zaprojektowany oraz wprowadzony w życie przez instytucje centralne, gdyż zaprzeczałoby to idei samorządności i z całą pewnością byłoby nieskuteczne. Skutkiem systemu oceny wprowadzonego „odgórnie” mógłby być następny biurokratyczny mechanizm kontrolny, który nie uruchomiłby tego, co w systemie ocen najważniejsze – mechanizmu samodoskonalenia poprzez refleksję środowiska nad własną działalnością.

Zauważmy, jak podobne są powyższe stwierdzenia do postanowień Komisji ds. Reformy SGH. W obydwu przypadkach odrzucono nakazowe wprowadzenie systemu kontroli na rzecz działań, które mają pobudzić kształtowanie nowej postawy w środowisku. Czy z dobrym skutkiem? Pokaże to najbliższa przyszłość.

Artykuł zawiera omówienie zasad i kierunków reformy studiów w Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, a także wewnętrznych i zewnętrznych warunków instytucjonalnych, prawnych oraz finansowych, które przesądzają o powodzeniu podejmowanych działań. Jest próbą krytycznej retrospekcji, oceny dragi przebytej przez Uczelnię, a równocześnie uporządkowania zadań stojących przed Akademią Ekonomiczną w najbliższym czasie.